چگونه به کودکمان گوش کنیم و چگونخ با او صحبت کنیم:

آیا مهم است که همیشه با فرزندم همدردی کنم؟

خیر ، در طول روز گفت و گوهایی عادی بین ما و فرزندانمان رد و بدل میشود که با توافق متقابل همراه است . اگر کودک بگوید » (مامان می خوام بعد از مدرسه برم خونه ی سپهر بازی کنم )لازم نیست مادر یا پدر در جواب بگوید :پس تصمیم گرفتی امروز بهد از ظهر به دیدن یک دوست بری )بلکه گفتن جمله ی ممنونم که به من اطلاع دادی برای نشان دادن موافقت شما کافی است .زمان همدلی کردن با کودک وقتی است که او بخواهد شما به احساساتشش پی ببرید.درک کردن احساسات مثبت آنها کار راحتی است.اصلا سخت نیست اگر در جواب هیجان و شادی او بگویید (امروز انتحان ریاضیمو نوزده و نیم شدم ).به همان اندازه با خوشحالی و هیجان پاسخ دهید (نوزده و نیم ....باید خیلی خوشحال باشی).

اما مواجه شدن با احساسات منفی آنها مهارت زیادی میطلبد .اینجاست که باید روشهای وسوسه انگیز قدیمی مانند نادیده گرفتم ،نپذیرفتن ،موعظه اخلاقی کردن و غیره را کنار گذاشت .یکی از پدران حاضر در جلسه گفت روشی که به او خیلی کمک کرد نسبت به احساسات زخم خورده و ناراحت کننده ی پسرش را با زخم های جسمی او یکی ببیند.دیدن زخم های جسمی به یادش بیاورد همان قدر که در چنین مواقعی پسرش نیازمند نوجه فوری و جدی دارد باید در مواجه با جراحت های عاطفی او نیز دقت و سرعت عمل داشته باشد.